Michel: “mijn manager zei: laat je werk niet je stress verhogen, je hebt genoeg op je bord.”
Michel (58) is mantelzorger voor zijn vrouw Odette (56). Ze hebben een zoon van 16 die nog thuis woont en hun dochter van 23 woont deels thuis. Michel werkt fulltime als IT Manager voor een internationaal bedrijf. Odette was vertaalster van softwaresystemen, maar dat ging steeds minder goed. Daarna is ze overgestapt op eenvoudigere banen, maar ook dat ging steeds moeizamer.
In 2018 gaan Michel en Odette voor het eerst naar een neuroloog. Er wordt een versnelde achteruitgang van de hersenen vastgesteld, maar ook depressiviteit. “Ze is toen behandeld voor de depressiviteit, maar dat had allemaal niet veel zin. De klachten bleven.” In 2019 gaan ze naar een neuroloog in Utrecht. Er worden verschillende onderzoeken gedaan en daar komt de diagnose Ziekte van de kleine Bloedvaten uit.
Diagnose gaf rust
Als Odette dingen deed die onlogisch waren, sprak Michel haar eropaan. Dat gaf irritatie. Ook kon ze de gesprekken met de kinderen over school niet meer volgen. “Nadat de diagnose bekend was, legde ik geen druk meer op haar als dingen niet lukten. Dat gaf veel rust.”
In 2021 valt Odette van de trap, kort daarna breekt ze haar heup en een paar weken later krijgt ze een herseninfarct. Daardoor is ze versneld achteruitgegaan. “De dagelijkse dingen kan ze niet meer. Daarvoor is ze volledig afhankelijk van mij.”
Michel reist veel voor z’n werk en is zo’n 3 maanden per jaar onderweg. Hij regelt voor Odette 5 dagen per week dagopvang en, indien nodig, logeerhulp. “Het zorgt ervoor dat ik mijn werk dan blijven doen”.
Niet flexibel in tijd
Michel heeft van begin af aan zijn werkgever op de hoogte gesteld van zijn thuissituatie. “Elk half jaar hebben we functioneringsgesprek waarin je verteld wat carrièrewensen en je beperkingen zijn.” Michel geeft aan dat zijn beperking zit in tijd. “Ik ben niet flexibel meer in mijn tijd. Ik kan niet ’s avonds een vergadering leiden. Dus iemand anders neemt het over en ik hoef dan alleen maar mee te luisteren. Ondertussen sta ik met oortjes in, te koken.” Binnen het bedrijf wordt dat door iedereen geaccepteerd.
Integriteit, diversiteit en zorg
Het bedrijf waar Michel werkt heeft een aantal waarden waar ze zich heel sterk aan committeren: integriteit, diversiteit en zorg. Diversiteit is een belangrijke pijler voor Michel. “Iedereen mag zijn wie hij is en moet zich thuis voelen. Dan kun je denken aan ras, seksuele geaardheid, geloof e.d. Mijn diversiteit is dat ik een gehandicapte vrouw heb.”
De derde pijler is zorg voor elkaar, zodat iedereen ten volste tot zijn recht komt. “Er moeten hier en daar wat aanpassingen gedaan worden. Als dat vanuit het bedrijf kan, kan ik perfect doen wat van me verwacht wordt.” Een voorbeeld hiervan is dat Michel begin dit jaar 3 weken naar Engeland moest. Michel geeft aan dat hij in de weekenden thuis moet zijn. “Dat was geen punt. Ik ging op donderavond naar huis en zondagavond weer terug.”
Als Michel onderweg is naar een klus in Duitsland moet hij onverwachts terug naar huis. “Ik bel mijn manager en hij zegt ‘ga lekker naar huis, je thuissituatie heeft de eerste prioritiet.’ Het feit dat je manager dat zegt is zó belangrijk.”
Omdat je een noodknop hebt, kun je meer
Het uitgangspunt van het bedrijf is: Je doet je werk pas goed als het thuis goed loopt. Zijn nieuwe manager zei tegen Michel: ‘laat je werk niet je stress verhogen, je hebt genoeg op je bord. “Het gevolg is dat je als werknemer weet dat je een noodknop in handen hebt. Dat je kunt zeggen ‘het is me nu even te veel, dat gaat me niet lukken’ en juist omdát je die noodknop hebt, kun je meer.
Tekst en foto: Gerry van Schendel.
